Vun wegen Fuselfelsen?! Een Utfloog na Helgoland - Deel I
Marie Sophie Koop hett al veel höört över Helgoland, tomeist Vörurdeelen. Man wat dor nu wohrhaftig an is, dat kiekt se sik sülvens an: Vun Hamborg ut geiht't för de Autorin röver op de Insel merrn in'e Noordsee.
Dat eenzig Hoochseeeiland vun Düütschland - Helgoland - vun de heff faken höört. Vöroordelen gifft dat veel: een Daagsutfloog langt, denn hest du allens vun Helgoland sehn. Helgoland, dat is doch de Fuselfelsen. Dat is blots en rode Fels in de See, dor gifft dat keen Gröön. De Eilandbewahners könnt keen Fohrrad fohren, wiel dat verbaden is. Dat is doch so langwielig op't Eiland. Wat dorvun is wohr?
Vun Hamborch över Cuxhaven na Helgoland
Kört na Klock Acht maakt de Katamaran "Halunder Jet" an de Brüch 3 an de Lannensbrüchen in Hamborg fast. Nu heet dat Kuffer verladen un rop op't Schipp. Üm un bi veer Stünnen duert de Fohrt mit Halt in Bruunsbüddel un Cuxhaven normalerwies. Man op mien Reis warrt de Katamaran in Bruunsbüddel nich fastmaken, dat hett de FRS Helgoline vörher afseggt - de Wind is to dull.
De Havenkraans un de Elvstrand treckt an't Finster langsam vörbi. Twölf Knoten in de Stünn is dat Schipp in'n Hamborger Havenrebeet gau. Achter mi sitt Ingo Worm ut Pinnbarg. He kümmt all twee Johr na Helgoland un hett sik in't Eiland verkeken: "Dat is mien Eiland. Wenn de Sünn ünnergeiht, gah ik to de Lange Anna, seh de Sünn ünnergahn un de Lummen un de Basstölpel - dat is een ganz anner Welt. Nie langwielig." Elke Maier blifft düt mal glieks söss Daag op Helgoland un weet nipp un nau, wat ehr an'n Helgoland gefallt: "James Krüss, Strand, Düne, Robben, Roh, dat mutt sien."
Grotet Freetiet-Anbott för Bewahners op't Eiland
In Cuxhaven kümmt nu bannig veele Lüüd nee an Boord. Ünner de Lüüd is ok Traudel Hennemann, de as Kind ut de DDR flücht un denn in Duisborg opwussen is. In't Johr 1962, dor weer se 15 Johr oolt, hett se sik as Huus- un Stuvendeern op Helgoland bewarven - un is bleven. Woans verbringt de Bewahners ehr fre'e Tiet? "Man hat seine Vereine, Männergesangverein, Sportvereine gibt's reichlich, die Segler - es gibt für die Freizeit ungemein viele Angebote. Wer sich langweilt, ist selber Schuld", seggt se.
Wi laat den sekeren Haven achter uns. 36 Knoten - ümrekent 66 Kilometer in de Stünn - is dat Schipp nu gau. De See warrt ruger. Ut de Luutsprekers schallt een Dörchsaag: "Bei unserer heutigen Überfahrt müssen wir mit etwas stärkeren Schiffsbedingungen rechnen. Daher empfehlen wir Ihnen auf Ihren Sitzplätzen zu bleiben". De Crew verdeelt noch en Schwung Spietüten un as dat Schipp anfangt düchtig op de Wellen rop un rünner to hüppen, verswinnt de eersten Lüüd - gröön un witt üm de Nees. Een Stünn duert de wilde Ritt - un denn meist unvermoden - dükert an't Horizont Land op: Helgoland. Kaptain Fiete Sasse bringt de Halunder Jet seker in den Haven.
För de Kaptein weer de Wellengang keen Problem
Em drap ik noch kört an'n Anleger. För em weer dat Wedder keen Problem: "Seegang ist heute nicht dolle gewesen, das reicht aber dann doch teilweise aus. Das waren jetzt 1,5 bis 1,6 Meter, wir können bis 2,5 Meter fahren. Windmäßig war es doch sehr stark. Wir hatten Böen von 28 bis 30 Knoten." De Lüüd, de seekrank worrn sünd, kriegt nu wedder Farv in't Gesicht un sünd bannig froh, wedder an Land to sien.
Mi hett de wilde Ritt nix utmaakt. Mien Blick wannert to de bunten Hummerbuden, de to de Wohrteken vun Helgoland höört. De eersten Lüüd kööpt sik dor Pommes oder Crêpes. Ik maak mi op'n Padd, Antwoorten op de Vöroordelen to finnen.
Schlagwörter zu diesem Artikel
Plattdeutsch
