De Kakaokann

Ein Stück Porzellan aus Familienständen, lässt Gesche Gloystein über Krieg und Frieden in Europa nachdenken.

De Kakaokann
Wi wüllt mol woller ümtrecken. Un as jedeen mol wüllt wi woller utsorteern. Man, dat is gor nich so licht. Un bi so een poor Saken waar ik denn ok woller week un pack de doch woller in, ok wenn ik de gor nich bruken doh. Een so een Ding is en lütte Kakaokann. Wi drinkt so goot as nienich Kakao. Ik weet gor nich, of ik noch anner Saken hebb, de ik noch minn bruken do.
Se kummt ut dat Huus van de Navers van mien Grootöllern. Ut een Huus, dat denn opletzt doch noch een Bomb afkregen hett, laat in`n Krieg. Dat enzigste Huus in de Straat. Un as mien Grootöllern un anner Lüü ut Dörp sik den ruttroot hebben, wer nix mehr dor, keen Huss un ok keen Mischen. Blots de Kninken achtern in`n Goorn un de lütte Kann weer noch heel. Un ik stell mi vör, wo mien Grootmudder ehr opnahmen un mitnahmen hett, een lütt witt Kann in de Trümmer van de Navers ehr Huus. De Erinnern, an en Tiet in de man hitte Schoklaad an Sünndagnahmiddag drunken hett. An Tieden, de nich so geföhrlich un schwoor weern.
Un dorum hebb ok ik düsse Kann noch, as een Erinnern. Un as ik nu Biller sehn van Scholen, Kliniken un Wahnhüüs in de Ukraine, dor gruust mi dat. Hüüs, mit open Fassaden, man kann noch sehn, dat dor mol en Köken weer. Villicht hebbt de Lüü vördem Sünndags ok mol dor seten hitte Schoklaad drunken. Lüü, de nu keen Tohuus mehr hebbt. Un dat schüllt wi nich vergeten. Villicht bruukt elk een Minsch so een Kann, as erinnern. Denn eens is för mi klor: de Kann, de blifft, ik vergeet dat nich.


Hier gibt es mehr Plattdeutsch:
Podcast: Die plattdeutsche Morgenplauderei "Hör mal 'n beten to" als als kostenloses Audio-Abo für Ihren PC:
https://www.ndr.de/wellenord/podcast3096.html

Die Welt snackt Platt: Alles rund um das Thema Plattdeutsch:
https://www.ndr.de/plattdeutsch